เส้นทางสู่วงการวอลเลย์บอลนั้น มลิกาได้รู้จักกีฬาวอลเลย์บอลครั้งแรก เมื่อตอนอายุ 12 ปี ขณะกำลังเรียนอยู่ชั้น ป.6 จากนั้นในช่วงมัธยม

มลิกาได้รับการฝึกซ้อมวอลเลย์บอลจาก 2 โรงเรียน ได้แก่ โรงเรียนกีฬาสุพรรณบุรี และโรงเรียนอุลิตไพบูลย์ จ.ชัยนาท

จนทำให้ฝีมือเริ่มพัฒนามากขึ้น และขณะที่เรียนอยู่ชั้น ม.4 ก็ได้รับการคัดเลือกเป็นตัวแทนยุวชนทีมชาติไทย เพื่อลงแข่งชิงแชมป์อาเซียนกับชิงแชมป์เอเชีย

“ลูกสาวชาวนา” กับความฝันที่จะเป็น “หัวหน้าครอบครัว” ตามที่จั่วหัวมาเลย ครอบครัวของ มลิกา ประกอบอาชีพเกษตรกร (ชาวนา)

อยู่ที่จังหวัดอ่างทอง โดยทางบ้านมีฐานะไม่ค่อยดีนัก และนั่นคือเหตุผลสำคัญที่ทำให้ มลิกา ตัดสินใจเดินเข้าสู่ “เส้นทางสายลูกยาง”

ตั้งแต่อายุยังน้อย โดยมีเป้าหมายที่ชัดเจนคือ เจ้าตัว ต้องการเรียนฟรีให้จบระดับปริญญาตรี(เป็นอย่างน้อย)

เพื่อช่วยลดภาระค่าใช้จ่ายของครอบครัว และอยากจะมีหน้าที่การงานที่มั่นคงในวันข้างหน้าเพื่อหาเงินมาดูแลพ่อแม่ต่อไปในฐานะ “หัวหน้าครอบครัว”

“ความฝันเล็กๆ” ที่คิดเอาไว้ตลอดตั้งแต่เด็ก ส่งผลให้ มลิกา ก้มหน้าก้มตาฝึกซ้อมอย่างจริงจังทุกวันๆ เริ่มต้นตั้งแต่ระดับประถม

ไปจนถึงระดับมัธยม และ ต่อด้วยระดับมหาวิทยาลัย แน่นอนว่าเป้าหมายที่ เจ้าตัว ต้องการมันเป็นรูปเป็นร่างอย่างที่คิดไว้

“เรียนฟรี” จนถึงระดับมหาวิทยาลัย และมีโอกาสจะได้ทำงานที่มั่นคงตามฝัน แต่สิ่งที่พิเศษกว่านั้นคือ เจ้าตัว ได้รับโอกาส “ติดธง” รับใช้ทีมชาติไทย ซึ่งเป็นผลพลอยได้มาจาก “ความกตัญญู”

จุดเด่นของ มลิกา ถือว่าเป็นผู้เล่นที่ “ครบเครื่อง” ทำได้ดีในหลายๆบทบาท ส่งผลให้ เจ้าตัว พร้อมที่จะเป็น “ตัวเปลี่ยนสำคัญ”

ในยุคแรกๆของการติดธงรับใช้ชาติ แต่หลังจากที่ เจ้าตัว ผ่านบททดสอบต่างๆได้สำเร็จ จนก้าวขึ้นมาเป็น “ตัวหลัก”

ตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อนจนถึงปัจจุบัน มลิกา ก็ยึดตำแหน่ง “บีหลัง” มาโดยตลอด อาจจะมีแค่บางครั้งที่ถูกโยกไปเล่นในบทบาทอื่นๆ

“ปู อาจตีไม่หนักเท่า อรอุมา แต่ว่าเฉียบคมและมีความเร็ว ซึ่งในบทบาทของ บีหลัง เราจำเป็นต้องมี 2 จุดนี้เข้ามาเติมเต็ม

ส่วนอีก 1 เหตุผลที่ มลิกา เป็นตัวหลักของ ทีมชาติไทย มาโดยตลอดในช่วง 10 กว่าปีที่ผ่านมา เป็นเพราะว่า เจ้าตัว สามารถเล่นได้หลากหลายตำแหน่ง

ลงสนามช่วยทีมได้ทั้งบทบาทของ หัวเสา และ บีหลัง รวมทั้งในกรณที่ต้องเปลี่ยนตำแหน่ง มลิกา ก็ยังทดแทน ตัวหลักคนอื่นๆ ได้แบบไม่มีปัญหา”