ตั้งแต่เด็กๆ จนโต เชื่อว่าทุกคนคงคุ้นหน้าคุ้นตากันดีสำหรับ นักแสดงรุ่นใหญ่อย่าง ปุ๊ มนตรี เจนอักษร นักแสดง นักพากย์ และพิธีกรรายการโทรทัศน์

เริ่มเข้าสู่วงการบันเทิงตั้งแต่ปี พ.ศ. 2522 ซึ่งได้รับรางวัลสุพรรณหงส์ทองคำ สาขานักแสดงนำชายยอดเยี่ยม นอกจากนี้ ยังได้รับรางวัลผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่น ในงานวันภาษาไทยแห่งชาติ

สำเนียงอีสานจนคนอิน อาปุ๊ “อย่าไปบอกใครนะว่าไม่ใช่คนอีสานเลย เกิดที่นครปฐม คุณพ่อเป็นคนกรุงเทพ ข้าราชการ

แต่ย้ายไปทั่วเลย มีโอกาสได้ย้ายไปอุดรฯ มันวนอยู่ในหัวเพราะเพื่อนพูดหมดซ้ายขวา มันได้ยินแต่ไม่ำด้พูด เป็นลูกข้าราชการย้ายบ่อยมาก ยังไม่ทันได้พูดก็ย้ายแล้ว มันได้ยินตั้งแต่เด็กๆ”

แจ้งเกิดเป็นพระเอก แต่หนีไปอยู่ต่างประเทศ อาปุ๊ “ด้วยตัวตนเป็นคนสมรรถะ ยังอายอยู่ยังไม่กล้าเข้าหน้าฝูงชน เรื่องแรกได้เสียงตอบรับที่ดีเพราะไปได้รางวัลที่ต่างประเทศ

คนรู้จักเยอะมาก คนที่ไม่มั่นใจในตัวเองทุกคนมารุมเราอยู่คนเดียวเราทำอะไรไม่ถูกเลย ปากจะเริ่มสั่น เรารับความมีชื่อเสียงตอนแรกแทบไม่ได้ เลยไปเมืองนอก

ต้องหนีไปอยู่ไกลมากที่เนเธอร์แลนด์ ขนาดไปที่นั่นยังมีคนทัก เรามีความรู้สึกว่าชีวิตเราต้องมาการเป็นที่รู้จัก ตอนนี้ไปไหนมาไหนทักทายผู้คนได้”

ทำงานมา 40 กว่าปี ไม่เคยสาย “ไม่เคยสายแม้แต่ครั้งเดียว ในความขี้อายมีความเกรงใจอยู่ในนั้นด้วย เกรงใจทุกคนที่ทำงานร่วมกับเรา

ถ้าเราไปสายเป็นภาระคนโน้นคนนี้เราทำไม่ได้เลย เราได้รับการสอนมาอย่างนั้นด้วย เล่นละครเวทีใครมาสายแม้แต่นาทีก็ไม่ได้”

ความขี้อายทำให้ทั้งชีวิตมีแฟนคนเดียว? “ใช่ครับ เป็นเพื่อนกันมาตอนมหาวิทยาลัย ไม่ได้เก่งกาจจะไปจีบใคร เรียนด้วยกันก็ชอบเค้า เค้าน่ารักพูดคุยกันรู้เรื่องทุกเรื่อง

พูดภาษาเดียวกันหมด ไม่เรยจีบเลยรวบรวมความกล้าครั้งเดียวในชีวิต โทรไปหาเค้าบอกเค้าว่าชอบนะ พอพูดออกมาได้ก็วางหูไป

ตอนนั้นเค้าไม่ได้ตอบอะไร ไม่กล้าเจอหน้าเค้าเลย หนีตลอดเลย จนเค้าต้องมาคุยเองว่าตกลงยังไง ก็เขินๆ กันทั้งคู่ หลังจากนั้นก็คุยกัน เป็นแฟนกันโดยไม่รู้ตัว ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด”

อยู่กันมากี่ปี “40 กว่าปี ทะเลาะยากมาก ยิ่งเป็นคนในครอบครัวยิ่งไม่อยาก ถ้ารู้ว่าจะทะเลาะง้อเลย ง่ายที่สุดเลย ง้อง่ายไม่เห็นจะยากเลย ขอโทษนะ”

แอบชอบนางเอกบ้างมั้ย “มีหนังเรื่องนึง ต้องวาดรูปนางเอกคนนึง วาด 3-4 วัน แล้วรักไปเลย แต่ไม่มีอะไรเกินเลย

พอรู้สึกรักเราใจหายถึงตาตุ่ม หลังจากนั้นพอต้องดูรูปและเวลาวาด เราจะไม่ดูหน้าเค้าเลย เค้าก็ไม่รู้จนบัดนี้”

รักหลานมากกว่าลูก “เมื่อก่อนก็ไม่เข้าใจ พอถึงรุ่นเรามันก็คล้ายๆ อย่างนั้น ลูกไม่ต้องห่วงแล้ว” เป็นปู่ใจดี? “ใจดี มันมีความสุขไปหมดเวลาอยู่กับเค้า”