พิศณุ เกิดเมื่อวันที่ 16 เดือนมกราคม พ.ศ. 2497 (อายุ 68 ปี) ที่จังหวัดเพชรบุรี ไปสู่แวดวงสื่อมวลชนครั้งแรก โดยเป็นคอลัมนิสต์

รวมทั้งนักข่าวในหนังสือพิมพ์สยามกีฬารายวัน ทำข่าวกีฬาหลายประเภท ได้แก่ มวยไทย, มวยสากล, บอล และก็กอล์ฟ ด้วยความชื่นชอบ

กีฬามาตั้งแต่เล็ก ต่อจากนั้นก็เลยไปสู่วงการสื่อมวลชนสายการเมีอง แล้วก็เป็นบรรณาธิการข่าวกีฬา หนังสือพิมพ์สยามรัฐ ในปี พ.ศ. 2520

แล้วต่อจากนั้นก็เลยย้ายไปสังกัดช่องมากสี โดยเป็นทั้งยังบรรณาธิการข่าวการเมือง, ข่าวกีฬา, ผู้ประกาศข่าว และก็ผู้บรรยายกีฬาด้วย มาจนกระทั่งปัจจุบันนี้

โดยพิศณุมีความสามารถบรรยายกีฬาได้หลายประเภท อาทิเช่น มวยสากล เทนนิส แล้วก็เป็นผู้บรรยายกอล์ฟเป็นคนแรกๆในประเทศไทย พิธีกรรายการกอล์ฟ

เรารู, คอข่าวสาร, ฟ้ามีตา อีกด้วย ปัจจุบันนี้มี บริษัท สปอร์ตทิปส์ จำกัด เป็นของตัวเอง เพื่อผลิตรายการสั้นๆเกี่ยวกับกีฬา ให้แก่ช่องมากสี แล้วก็มีน้องชายแท้ๆ

เป็น วีระศักดิ์ นิลกลัด (ชื่อเล่น: แอ๊ดดี้) เป็นผู้ประกาศข่าว รวมทั้งผู้บรรยายกีฬาของช่องมากสี ด้วยเช่นเดียวกัน ตั้งแต่ 1 ม.ค. พ.ศ. 2556 พิศณุย้ายไป

อยู่ร่วมกับครอบครัวข่าว ในสังกัดฝ่ายข่าว สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยโทรทัศน์สีช่องน้อยสี โดยเป็นผู้ดำเนินรายการข่าวสารในรายการข่าวสารนอกลู่ ซึ่งถ่ายทอดทุกวันจันทร์ถึงวันพฤหัสบดี

หลังข่าวในพระราชสำนัก พร้อมทั้งนำรายการของ บจก.สปอร์ตทิปส์ ที่เคยถ่ายทอดทางช่องมากสี สีเป็นสปอร์ตกูรู รวมทั้งเสน่ห์กีฬา มาออกอากาศทางไทยทีวีสีช่องน้อยสี

อีกด้วยเป็นปรากฏการณ์ยักษ์ย้ายที่มี 2 ความหมาย ประการแรก ยักษ์อันเป็นตัวคุณพิศณุ นิลกลัด (พิษณุ นิลกลัด) อีกหนึ่งสัญลักษณ์ประจำช่องมากสี ย้ายมาช่องน้อยสี

พร้อมทั้งรายการข่าวนอกลู่ที่ออกอากาศทางช่องน้อยสี ในทันทีช่วงวันที่ 1 ม.ค 56 ก่อนหน้านี้ที่ผ่านมาสร้างความสั่นสะเทือนแกมสงสัยให้กับวงการสื่อมวลชนมากมายก่ายกองว่าเบื้องหน้าเบื้องหลังมีอะไรเกิด

อะไรขึ้นอยู่กับยักษ์ตนนี้ รวมทั้งเกิดอะไรขึ้นอยู่กับการยักย้ายถ่ายเทของคนสำคัญทางช่องมากสี ที่ทยอยเดินออกมาเรื่อยๆโดยเจ้าตัวเล่าว่า รู้สึกใจหายเช่นกันครับ เพราะว่าผมทำงานที่ช่องมากสี

มาตั้งแต่ปี พ.ศ.2531 ก็คิดอยู่นานมาตัดสินใจจริงๆ2-3 เดือน หลังจากจบกีฬาโอลิมปิกก็คิดรวมทั้งบอกตัวเองว่าเราจะต้องย้าย และก็สิ่งที่ผมตั้งใจก็คือ ไม่ว่าใครถามว่าทำไมจะต้องย้าย

ผมก็ไม่อยากจะพูดเพราะอย่างที่บอกผมอยู่ช่องมากสี มานานมาก คือใจก็คิดต้องการจะดูไปข้างหน้าอย่างเดียว ข้างหลังก็ปล่อยให้มันเป็นความทรงจำ จากกันด้วยดีไหม จริงๆคนจากกัน

ไม่มีผู้ใดที่มันจากกันด้วยดี เพียงแต่ว่า ผลมันไม่กระทบกระเทือนจิตใจของกันและกันมาก ถึงเวลาก็ยื่น จม. ลาออก แล้วก็เดินออกมา อยู่จนกระทั่งเกือบจะถึงวันสุดท้าย ไม่ใช่ออกมาแล้วผิดใจ

ผมหลีกเลี่ยงอย่างยิ่ง ผมถึงไม่ให้สัมภาษณ์ใคร ก่อนที่จะออกมาให้ผมมองอนาคตเถอะ มันมีความจำอีกทั้งดี, ค่อนข้างดีมันไม่ได้ประโยชน์อะไรเวลาใครมาถามผมเรื่องอดีต ไม่อยู่ในใจเลยผม เพราะว่ามันมีอะไรดีๆมากมาย ได้อะไรจากช่องมากสี พอสมควร