บอม เปล่งพานิช เผยชีวิตที่ถูกเปรียบเทียบ ทำไมไม่สวยเหมือนแม่ นก สินจัย

เธอคือนักเดินทางที่ไปๆมาๆแล้ว 80 ประเทศทั้งโลก บอม ฑิชาแขน เปล่งพานิช และเป็นลูกสาวคนเดียวของสองนกนักแสดงชื่อดัง นก ฉัตรชัย แล้วก็ นก สินจัย เปล่งพานิช ชีวิตของเธอเดินทางมาแล้วกว่าครึ่งโลก ใครๆต่างก็อิจ ฉา มีคุณพ่อคุณแม่ที่มีชื่อ แต่ขณะเดียวกันก็ต้องเจอกับเรื่องราวของการถูกเปรียบเทียบจากสังคม มาตรฐานความสวยที่ถูกคาดหวัง และคุณค่าในตัวเองที่ถูกเปรียบเทียบมาตลอดทั้งชีวิต เปิดทุกเรื่องราวแบบหมดเปลือกในรายการ WOODY HELP ME PLEASE

สังคมและก็การเปรียบเทียบดูเหมือนคำนี้แยกไม่ค่อยออก บอม จำเป็นต้องพบกับอะไรมาบ้าง? บอม ส่งแสงพานิช : จริงๆแล้วพบมาตลอดทั้งชีวิต ทำไมไม่สวยเสมือนแม่เลยล่ะ ทำไมไม่ผอมแบบคนนี้ เขาพูดเพราะว่าเขาหวังดี แต่ว่ามันเป็นการเปรียบเทียบ แล้วความรู้สึกของเราล่ะ ทำไมเราจะต้องไปวัดค่าของตัวเอง คุณต้องผอมบางเท่านี้ คุณจะต้องสวยเท่านี้

ซึ่งก็ใช้ชีวิตโตขึ้นมากับความรู้สึกแบบงี้ตลอด? บอม ส่องแสงพานิช : แล้วทำไมทักเรื่องอื่นไม่ได้เหรอ คือที่บ้านไม่เคยมีพูดว่าต้องงามแบบนี้นะ แต่ว่าคนรอบข้างจะเป็นคนที่กดดันว่าทำไมไม่ทำผมทรงนี้ล่ะ ไม่แต่งตัวอย่างนี้ล่ะ ทำไมๆๆมันมี Standard ของวงการที่มันอยู่บนไหล่เรา เหมือนเป็นน้ำหนักที่มันก ดเราอยู่ เราต้องแบกความก ดดั นนี้ไว้ตลอด

ตอนโตขึ้นมามีความรู้สึกกดดันไหมว่าเป็นลูกของ 2 นก คนก็มุ่งหวังไว้สูง เคยรู้สึกไหมว่าฉันจำเป็นต้องหาทางออก? บอม เปล่งพานิช : ใช่ค่ะ เราจะต้องไปทำอย่างอื่นไหม บอมมีโอกาสได้ไปเรียนประเทศนอก เรียน Drama แล้วชอบมาก หรือว่าเราอยากแสดงน่ะ แต่ว่าคิดว่ามันทนไม่ไหว ทนกับความกดดันนี้ไม่ไหว

จัดการกับความรู้สึกตอนนั้นยังไง? บอม เปล่งพานิช : พูดตรงๆว่า มันเป็นแรงก ด ดั นที่เราให้กับตัวเอง มากกว่าที่คนอื่นให้เรา แต่คือใช้เวลา 30 ปีนะกว่าจะคิดได้

ในวันนี้ บอม มั่นใจกับตัวเองมากกว่า 20 ปีที่ผ่านมา? บอม เปล่งพานิช : ถ้าข้างในรู้สึกดี ข้างนอกก็จะรู้สึกดี มันเริ่มจากที่ บอม มากิน Plant-based (ของกินที่ทำจากพืช) ประมาณ 90% เลยรู้สึกว่าข้างในดีขึ้น พอข้างในดียิ่งขึ้นมันส่งผลกับสมอง ความคิด และสิ่งที่ทำได้ก็คือจริงจังและจริงใจกับความรู้สึกตัวเองให้มากที่สุด

ความสุขของ บอม เป็นการได้เดินทาง แล้วพอวันหนึ่งมันแปลงเป็นงานเลยกำเนิดปัญหาขึ้นมา คิดว่าจะยังไงกับชีวิตทั้งๆที่ควรเป็นสิ่งที่มีความสุขที่สุด? บอม เปล่งพานิช : เราโชคดีขนาดไหนที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองถูกใจ แล้วพอผ่านไปประมาณ 2-3 ปี รู้สึกว่ามันเหมือนเดิมไม่ได้มีความรู้สึกตื่นเต้นแล้ว ทำไปทำไม ก็เลยมีความคิดว่าถ้าเราไม่สามารถทำสิ่งที่เราเองรักที่สุดได้แล้วยังไงต่อ ก็เลยลาออก พยายามที่จะแบบว่าไม่อยากเกลียดในสิ่งที่ตัวเองรัก

ในวันนั้นไปต่อด้วยความคิดแบบไหน? บอม เปล่งพานิช : มานั่งคิดว่าสิ่งที่เราทำได้ดีที่สุดมันไปต่อไม่ได้แล้ว จะมีอะไรอีกไหม นั่งถามตนเอง เคยตั้งกฎกับตัวเองไว้ตอนอายุ 18 ว่าฉันจะทำอย่างนี้ๆแล้วบอมก็ทำหมดทุกอย่างครบหมดในอายุ 28 ตอนบอมได้รางวัล National Geographic ก็แบบแล้วไงต่อ แล้วมีอะไรอีกที่พวกเรายังมิได้ทำ เลยเริ่มจากตรงนั้นก่อน บอมชอบการเล่าเรื่อง ถูกใจ Storytelling แบบไหนบ้าง แล้วก็คิดถัดไปอีก

ดูดี กับ ตัวตน คิดอย่างไรกับการเสริมความงาม? บอม เปล่งพานิช : ถ้าทำแล้วคุณรู้สึกสวยทำเลย มันไม่ได้มีอะไรไม่ถูกเลย อยากไปฉี ด โบท็อก ซ์ก็ไ ปฉี ด อยากให้หน้าเล็กลงก็ไปทำ มันเป็นการดูแลตัวเองอีกแบบหนึ่ง